Books like Battle Angel Alita, Volume 08: Fallen Angel

Δεν ξεκίνησα τον όγδοο τόμο του Battle Angel Alita με τα θετικότερα των συναισθημάτων. Μετά τον μέτριο έκτο και τον απογοητευτικό έβδομο τόμο ένιωθα μεγάλη απαισιοδοξία. Όπως όμως έγραψα και στην τελευταία μου κριτική δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσω αφού έχω πλησιάσει στην πηγή και θέλω να πιω το νερό της. Και ευτυχώς για μένα είχα αρκετά κίνητρα για να σκύψω και να γευτώ το νεράκι. Αυτά ήταν:α) η καλή βαθμολογία που έδωσα στο πρώτο μέρος του manga β) η πεποίθηση μου ότι ο Kishiro είναι καλός σε αυτό που κάνει γ) η μικρή φλόγα ελπίδας μέσα μου που έλεγε πως θα την ανατρέψει την ιστορία δ) η ανάγκη μου να μάθω το τέλος της Αλίτα και ε) η περιέργεια μου για το αν ο mangaka θα δώσει κάποιες απαντήσεις όσον αφορά τη δημιουργία του κόσμου του. Με όλους αυτούς τους λόγους στη φαρέτρα μου έπιασα το όγδοο μέρος της ιστορίας που έχει ως βασική πρωταγωνίστρια την Αλίτα. Ένα κορίτσι με σώμα από μέταλλο και ψυχή από ατσάλι που αισθάνεται περισσότερο άνθρωπος και από τους ίδιους τους ανθρώπους. Το cyborg αυτό έχει ένα μεγάλο στόχο. Να βρει τον εαυτό της. Να ανακαλύψει τις ρίζες της, και να καταλάβει ποια πραγματικά είναι. Το ταξίδι προς τις απαντήσεις δεν είναι εύκολο. Μέχρι τώρα την έφερε αντιμέτωπη με:α) τον δυστοπικό κόσμο της Scrapyard β) το επάγγελμα του κυνηγού κεφαλώνγ) την ουτοπία του Tiphares που καταστρέφει αγάπες και όνειραδ) τις πίστες του Motorballε) τους σκληρούς αντιπάλους Makaku και Jashuganζ) τους επιστήμονες Daisuke Ido και Desty Novaη) τη μοναξιά, την απομόνωση και τις άδικες κατηγορίες για εγκλήματα που έκαναν άλλοιθ) την ομάδα πρακτόρων TUNEDι) την επαναστατική ομάδα Barjack κ) τον μαχητή αλλά και ονειροπόλο Figure Fourλ) τον πειρατή των ερτζιανών KaosΌλα αυτές οι συναντήσεις της προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα: χαρά, αισιοδοξία, γέλιο, λύπη, θλίψη, κλάμα, θυμό, συμπόνια, φρίκη, ταλαιπωρία, νευρικότητα, απογοήτευση, πάθος, επιθυμία, λαχτάρα, ελπίδα. Και όλες αυτές οι εμπειρίες την οδήγησαν στην ωριμότητα μυαλού και ψυχής και στο ξεκλείδωμα μέρους του παρελθόντος της. Η Αλίτα στον προτελευταίο αυτό τόμο βρίσκεται σε μια κρίσιμη στιγμή του ταξιδιού της αφού είναι ένα βήμα πριν εκπληρώσει το καθήκον της προς το Tiphares. Πρέπει όμως να βιαστεί αφού η ομάδα Barjack έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο της που περιλαμβάνει την πτώση μιας τυραννίας και την ανάδειξη μιας άλλη. Ο βασιλιάς πέθανε…ζήτω ο βασιλιάς!! Ο όγδοος τόμος τιτλοφορείται Fallen Angel και δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως ένιωσα έντονο μέσα μου το αίσθημα της περιέργειας διαβάζοντας τον τίτλο. Επειδή όμως έχω καεί στο λάδι και σχεδόν όλες μου οι θεωρίες έχουν πάει στον κουβά δεν το σκέφτηκα παραπάνω. Μέτρησα τις σελίδες του και αφού έκανα μια γρήγορη ανάγνωση στα προκαταρκτικά του ξεκίνησα την ανάγνωση. Για να βρεθώ μπροστά σε συνεχόμενες ανατροπές. Κάθε νέα σελίδα ήταν και μια νέα ανακάλυψη με την εξέλιξη της ιστορίας να πηγαίνει σε μονοπάτια που δεν είχα φανταστεί. Αντιπαθητικοί στα μάτια μου χαρακτήρες έγιναν συμπαθητικοί, άλλοι συνέχισαν να είναι αγαπημένοι μου και άλλοι μου προκάλεσαν από έκπληξη ή αηδία έως και φρίκη. Ο Kishiro είχε μεγάλα κέφια σχεδιάζοντας και γράφοντας τον τόμο αυτό και κατάφερε να φέρει τούμπα όλη την υπόθεση. Στις προηγούμενες κριτικές μιλούσα περιληπτικά για το κάθε κεφάλαιο ξεχωριστά βάζοντας του και βαθμολογία. Εδώ μην περιμένετε να δείτε ξεχωριστή βαθμολογία για το κάθε κεφάλαιο. Και αυτό γιατί όλα παίρνουν ακριβώς τον ίδιο βαθμό: 5/5. Τα κεφάλαια είναι:The last broadcast. Fight 1: Promise. Δύο σκηνές έχει το πρώτο κεφάλαιο του τόμου:Στο Tiphares η Lou ανακαλύπτει πως πλέον δεν είναι μόνη της αφού τα γραφεία της υπηρεσίας έχουν γεμίσει με υπαλλήλους. Παράλληλα μας επιτρέπει να ακούσουμε τις εσωτερικές της σκέψεις και περιληπτικά εξηγεί στο κοινό τί συνέβη μετά το τέλος του προηγούμενου τόμου. Η ομάδα του Den προελαύνει προς τη Scrapyard έχοντας καταλάβει 14 φάρμες με τα εργοστάσια να μην έχουν ενημερώσει τον πληθυσμό της πόλης για τον κίνδυνο που πλησιάζει. Και αυτό γιατί φοβούνται την αναρχία που μπορεί να επικρατήσει και τον κίνδυνο η ουτοπία να πάψει να τροφοδοτείται. Οι κάτοικοι της συνεχίζουν τις ζωές τους χωρίς να έχουν ιδέα για τον Den και τα σχέδια θανάτου του.2. Αλίτα και Kaos ετοιμάζονται για την τελευταία μετάδοση της πειρατικής εκπομπής του δεύτερου. Πλέον δεν είναι αντίπαλοι ή εχθροί. Ο Kaos έχει καταλάβει τί του συμβαίνει και πως συνδέεται με τον Den. Ξέρει πως για αυτό φταίει ο πατέρας του τον οποίο και έχει αποφασίσει να αντιμετωπίσει καταπρόσωπο. Πριν από αυτό όμως πρέπει να είναι ειλικρινής προς όλους εκείνους που τόσο καιρό τον άκουγαν και τον πίστευαν. Έτσι κάνει μια τελευταία εκπομπή στην οποία παραδέχεται τα λάθη του και ζητά από τον Den να σταματήσει τις επιχειρήσεις. Το χυμένο αίμα δεν πρέπει να ξεπλυθεί με νέο αίμα. Η λύση δεν είναι αυτή. Η λύση έχει το όνομα μιας άλλης λέξης: της ένωσης.Κάθε σελίδα του κεφαλαίου ήταν και μια νέα ανακάλυψη για μένα. Ένα νέο άνοιγμα του στόματος και πέσιμο του σαγονιού. Δεν περίμενα να μεταφερθούμε λίγες μέρες πιο μπροστά από το φινάλε του έβδομου τόμου και σε καμία περίπτωση δεν ανέμενα η αντιπάθεια μου για τον Kaos να μετατραπεί σε λύπη και συμπάθεια. Για μένα ο Kaos πλησίαζε στην τρέλα τον πατέρα του. Μου ήταν αντιπαθής. Και ξαφνικά μέσα σε λίγες σελίδες ο Kishiro κατάφερε να ανατρέψει τα αρνητικά μου συναισθήματα και να τα κάνει θετικά! Το έχω ξαναπεί και σε άλλη κριτική. Θέλει πραγματικό ταλέντο και μεγάλη εξυπνάδα ένας δημιουργός να καταφέρει κάτι τέτοιο. Δεν είναι ακατόρθωτο αλλά δεν είναι και εύκολο. Και όταν αυτό συμβαίνει και μάλιστα μέσα σε λίγες σελίδες τότε ο θαυμασμός μου για εκείνον μεγαλώνει. Ο Kishiro μου είχε δείξει ότι το έχει με τις ανατροπές στην ιστορία, με τη δημιουργία προβληματισμών και το τεστάρισμα των ορίων της ηθικής. Αλλά δεν περίμενα ανατροπή συναισθημάτων! Αυτό ήταν μεγάλη έκπληξη! Για την οποία τον χειροκροτώ. Έκπληξη επίσης ήταν το μικρό χρονικό άλμα και το ότι ο πόλεμος είναι ένα βήμα πριν ξεκινήσει. Η μεγαλύτερη βέβαια έκπληξη α που ανέβασε την αδρεναλίνη μου στα ύψη ήταν το τέλος του κεφαλαίου και το πίσω μέρος ενός κεφαλιού που τόσο πολύ μου είχε λείψει.Chasing Kaos. Fight 2: Good-byes. Καθόλη τη διάρκεια του κεφαλαίου είχα βουρκώσει και με δυσκολία συγκρατούσα τα δάκρυα μου. Τα οποία και άφησα να κυλήσουν με το τέλος του. Ο τίτλος του δείχνει και την ιστορία. Δύο αντίο συμβαίνουν εδώ. Το ένα αφορά τον (view spoiler)[Kaos. Δεν μπορώ να καταλάβω πως στο καλό ο Kishiro κατάφερε να σβήσει την απέχθεια μου για εκείνον. Δεν ξέρω πως μπόρεσε να με κάνει να τον δω με άλλο μάτι, να τον συμπαθήσω, να τον στηρίζω, να φοβάμαι για την ασφάλεια του και να θέλω ένα καλό τέλος! Μέχρι και χημεία με τη Lou είδα και έκανα σκέψεις για μια πιθανή σχέση η οποία θα μου άρεσε κιόλας! Γιατί πάει σε αποστολή αυτοκτονίας μόνος του; Γιατί δεν περιμένει την Αλίτα; Μισώ τόσο πολύ τον Nova! Θέλω να πιστεύω πως στον επόμενο τρόπο δε θα έρθω εδώ να γράψω πως έκανα λάθος για τον τρελό-επιστήμονα και τις πεποιθήσεις του για το κάρμα. Ο άνθρωπος είναι σαδιστής! Κι αν το αντίο του Kaos με έκανε να βουρκώσω το αντίο του Ido με έκανε να ξεσπάσω σε κλάματα. Σπάνια μου συμβαίνει να κλαίω διαβάζοντας κάτι. Πρέπει ο χαρακτήρας να με έχει αγγίξει βαθιά. Και αυτό ακριβώς είχε καταφέρει ο Ido. Στους πρώτους τόμους είχα αμφιλεγόμενες σκέψεις αλλά από ένα σημείο και μετά τον αγάπησα. Ήταν σοκαριστικός και απρόσμενος ο θάνατος του. Ανέμενα με αγωνία τη στιγμή της ανάστασης και της επανένωσης. Πίστευα ότι μαζί με την Αλίτα θα νικούσαν τον Nova. Ήλπιζα στο επανεκκίνηση της σχέσης που τόσο άδικα έληξε. Για να βρω τί;; Έναν Ido χωρίς αναμνήσεις από το παρελθόν;; Έναν Ido που μόνος του έσβησε τις αναμνήσεις γιατί δεν άντεχε το μυστικό της ύπαρξης του Tiphares; Έναν Ido που δε θυμάται την Αλίτα και δε νιώθει κάτι για εκείνη;; Έναν Ido που δεν καταλαβαίνει το αντίο της και δεν αντιδρά σε αυτό; Ένα ζωντανό Ido χωρίς όμως την ψυχή του; Τί έγινε τώρα; Ποιο στο καλό είναι το μυστικό του Tiphares που τον οδήγησε στη διαγραφή της μνήμης του; Δε γίνεται να λήξει έτσι η σχέση Ido - Αλίτα. Δε γίνεται να χωρίσουν για πάντα. Δε μπορεί να συμβεί αυτό! Είναι το γιν και το γιαν. Η μέρα και η νύχτα. Δεν μπορείς να τα χωρίσεις αυτά. (hide spoiler)]