Books like One Way Street And Other Writings

به تنهایی در درازنای یک خیابان تنها گام برداشتن، جزئی ازطبیعت فیلسوف است. والتر بنیامین، خیابان یک‌طرفه را می‌پیماید و در این حرکت استعاری، با چاقوی انتقادی خون‌آلود، پرده از اندیشه‌های ژرف و پاکدامن می‌درد. خیابان یک‌طرفه، یک دخول جان‌کاه برای ‌اذهان باکره است، حتی برای روسپیان کارآزموده، حتی آن روسپیانی که همواره به مخاطب پشت می‌کنند. دون‌ژوان منتقد، در نهایت آرامش، در تاریکی شب اندیشه، دستش را بر روی انحنای ذهنی مخاطب حرکت می‌دهد و همین‌که دستش به جایی که خواست، همان وعده‌گاه نهانی، می‌رسد، با حرکت زبر و رازآلود سرانگشتانش، به لمس خواستگاه آن اندیشه‌های ژرف می‌پردازد و این‌چنین، ذهن مخاطب را درگیر آن اوج لذتی می‌سازد که از پیش، وی را برای آن آماده کرده است. بنیامین، حتی به این نیز بسنده نمی‌کند. انگشتان انتقاد را به ژرفای خیس و تاریک اندیشه می‌رساند و با یک ارضای وحشیانه، ذهن را از راز بزرگش نجات داده و به روشنایی رهنمون می‌شود. این، بدون شک تعریف "موجه‌ا‌ی" از وظیفه‌ی فیلسوف مدرن یعنی همان ویران‌گری است. خیابان یک‌طرفه، همان مسیری است که رهگذر کمتری دارد و به قول شاعر "همه‌ی تفاوت، از همین ناشی می‌شود". بنیامین برخلاف فلاسفه‌ی قدیم، اروتیسم فکری را از زندگی خصوصی بیرون می‌کشد و معاشقه را به میان اجتماع می‌رساند. خود پیداست که چنین معاشقه‌ی فکری، دیگر جدا از مسئولیت نیست و حالا با حس وظیفه‌ی اجتماعی همراه است. خیابان یک‌طرفه، به دنبال ویران ساختن درون‌گرایی سطحی و تصور التیام‌بخش "انسان جهانی" است. این‌چنین، بنیامین در پی احیا کردن مفهوم روشن‌فکر مستقل برمی‌آید، زیرا به عقیده‌ی او، نسل روشن‌فکران مستقل و مفهوم روشن‌فکری، در حال انقراض و شدیدا کهنه و منسوخ شده است. تم مالیخولیایی اثر، که برگرفته از یک سبک سورئالیستی ویران‌گر است، از همین‌جا ناشی می‌شود و خود را در جامه‌ی رؤیا نمودار می‌سازد. استفاده از لایه‌ی رویا در این اثر، همان فرم فلسفی سورئال رمزآلود غم‌انگیزی‌ست که در آن، روح، زبان و تصویر به هم پیوند خورده است.