Books like Nietzsche, Volumes One and Two

پایان جلد اول. هیچ یک از کتاب های هایدگر را نتوانسته ام بار اول به خوبی بفهمم. قطعا آن بخشی را که نیاز دارم باید یک بار دیگر بخوانم.اما بد نیست خلاصه ای بسیار موجز از محتوای کتاب به دست دهم.۱. نام کتاب نیچه است و هایدگر می کوشد فلسفه ی او را توضیح دهد.۲. از نظر هایدگر فلسفه ی نیچه را عمدتا باید در "اراده به سوی قدرت" جستجو کرد.۳. پرسش فلسفه در تاریخ متافیزیک غربی این بوده است：موجود چیست؟ نیچه پاسخ می دهد：اراده به سوی قدرت. وجود چیست؟ بازگشت جاودان همان.۴. اگر وجود موجود، اراده به سوی قدرت است، معنای این اراده را کجا باید جستجو کرد؟ نیچه می گوید"هنرمند هنوز روشن ترین پدیدار است." همان طور که در پرسش از معنای وجود، سراغ موجودی می رویم که بیش از همه با وجود نسبت دارد (دازاین)، از نظر نیچه در پرسش از ذات موجود یا اراده باید سراغ هنرمند برویم.۵. هنرمند کیست؟ آفریننده! نه فقط نقاش یا تندیس ساز، بلکه آفریننده به وجه عام=هنرمند.۶. افلاطون چه ربطی به این رساله دارد (نیمی از این کتاب درباره افلاطون است)؟ نیچه می گوید：فلسفه من وارونه ی افلاطون گرایی است، یعنی من به جای عالم فراحسی به عالم حسی اصالت می دهم. از اینجا بحث می رود سمت برداشت افلاطون از حقیقت و شأن هنر به نزد او.۷. از نظر افلاطون هنرمند سه مرتبه از حقیقت دور است، اما در افلاطون گرایی وارونه ی نیچه هنرمند بی واسطه با حقیقت (آفرینندگی) مرتبط است. ... می ماند نتیجه گیری که الان نمی توانم. ناچارم یک بار دیگر بخوانم.